H Γαλλία και η Βρετανία υπέγραψαν την Τρίτη αμυντικές συμφωνίες που πηγαίνουν μακρύτερα από οτιδήποτε έχει επιτευχθεί τα τελευταία 60 χρόνια της συνεργασίας τους στους κόλπους του ΝΑΤΟ. Στις συμφωνίες περιλαμβάνεται η δημιουργία κοινού εκστρατευτικού σώματος, η κοινή χρήση αεροπλανοφόρων και οι συντονισμένες προσπάθειες για τη βελτίωση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των πυρηνικών τους όπλων.
Οι συμφωνίες περιλαμβάνουν μια νέα συνδυασμένη χερσαία εναέρια και θαλάσσια δύναμη που θα μπορεί να επέμβει σε διεθνείς κρίσεις, αποτελούμενη από περίπου 5.000 στρατιώτες από κάθε χώρα. Οι συμφωνίες προβλέπουν επίσης ότι οι χώρες θα μπορούν να χρησιμοποιούν εναλλάξ τα αεροπλανοφόρα τους, τα οποία σε περίπτωση ανάγκης θα χρησιμεύουν ως βάσεις για γαλλικά, αγγλικά ή αμερικανικά αεροσκάφη.
Οι συμφωνίες τις οποίες υπέγραψαν στο Λονδίνο ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον και ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί αποτέλεσαν ορόσημο άλλου είδους για δύο χώρες που έχουν περάσει αιώνες συγκρουόμενες μεταξύ τους στα πεδία των μαχών. Παρόλο που κανείς δεν ανέφερε την Αζινκούρ, το Τραφάλγκαρ ή το Βατερλό, ή γαλλικές νίκες όπως τη νορμανδική κατάκτηση του 1066, και οι δύο ηγέτες διάνθισαν το κλίμα αβροφροσύνης με υπαινιγμούς για την ταραγμένη ιστορία των αγγλογαλλικών σχέσεων.
Η συμφωνία που προξένησε τη μεγαλύτερη έκπληξη αφορά τα πυρηνικά, αφού οι δύο χώρες δεσμεύονται να μοιραστούν κάποια από τα πιο καλά φυλασσόμενα μυστικά τους. Οι δύο ηγέτες τόνισαν ότι η γαλλική «force de frappe» και η ανάλογη βρετανική πυρηνική δύναμη που βασίζεται σε πυρηνικούς πυραύλους εκτοξευόμενους από υποβρύχια, θα παραμείνουν ξεχωριστές και θα ελέγχονται αποκλειστικά από την εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά συμφώνησαν να φτιάξουν κοινά ερευνητικά κέντρα, ένα στη Γαλλία και ένα στη Βρετανία για περαιτέρω έρευνες πάνω στο πυρηνικό τους οπλοστάσιο.
Το σύμφωνο, διάρκειας 50 χρόνων, μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο οι δύο χώρες προβάλλουν την ισχύ τους, διενεργούν πολέμους και ανταγωνίζονται για αμυντικά συμβόλαια με τις ΗΠΑ. Ενας από τους στόχους φαίνεται ότι ήταν να αποκτήσουν οι δύο στρατοί μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη ώστε να υποστηρίξουν τη χειμαζόμενη ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία.
Οι προηγούμενες προσπάθειες αγγλογαλλικής στρατιωτικής συνεργασίας ήταν συχνά αποτυχημένες. Παλαιότερα, ο Τόνι Μπλερ και ο Ζακ Σιράκ υποσχέθηκαν στενότερη στρατιωτική συνεργασία, όμως η συμφωνία κατέρρευσε εξαιτίας διαφωνιών για τον πόλεμο του Ιράκ. Ομως, αφότου ανέλαβε την εξουσία στη Βρετανία ο Κάμερον και άρχισε να ζητά βαθιές περικοπές των στρατιωτικών δαπανών, ανακάλυψε ότι ο Σαρκοζί ήταν πρόθυμος να συνεργαστεί. Η Γαλλία και η Βρετανία έχουν τους μεγαλύτερους αμυντικούς προϋπολογισμούς στην Ευρώπη, και οι δύο μαζί αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% των στρατιωτικών δαπανών στην Ευρώπη των «27». Και οι δύο χώρες φρόντισαν να επισημάνουν ότι η συνεργασία τους δεν έχει σκοπό να απομονώσει τη Γερμανία.
«Σήμερα ανοίγουμε ένα νέο κεφάλαιο στη μακρά ιστορία συνεργασίας σε θέματα άμυνας και ασφάλειας ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία», είπε ο Κάμερον. Ο Σαρκοζί δήλωσε ότι οι συμφωνίες «προδίδουν επίπεδο εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δύο χώρες που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία». Παρ’ όλα αυτά, οι σκιές του Νέλσονα και του Ναπολέοντα, της Ζαν ντ’ Αρκ έμοιαζε να αιωρούνται πάνω από τη σκηνή.
Οι επικριτές των συμφωνιών στη Βρετανία υποστηρίζουν ότι οι επιχειρήσεις που απαιτούν τη χρήση αεροπλανοφόρου δεν πρέπει να εξαρτώνται από την άδεια της Γαλλίας. Παραθέτουν το παράδειγμα του πολέμου των Φόκλαντς, το 1982, όταν η Γαλλία ήταν αντίθετη με την επανακατάκτηση των νησιών από τη Βρετανία, ενώ η Αργεντινή τα υπερασπίστηκε βυθίζοντας βρετανικό πολεμικό πλοίο με γαλλικούς πυραύλους. Ο Σαρκοζί απέρριψε τις επικρίσεις ως πεπαλαιωμένες. Αντίστοιχα, ο Κάμερον απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι η στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία θα υποσκάψει τις στενές στρατιωτικές σχέσεις της Βρετανίας με την Ουάσιγκτον. Στη Γαλλία, η αντιπρόεδρος του ακροδεξιού Εθνικού Κόμματος, Μαρίν Λεπέν, αποκάλεσε τον Σαρκοζί «νεκροθάφτη της πολιτικής της εθνικής ανεξαρτησίας του στρατηγού Ντε Γκωλ». «Είναι σαφές ότι ο στόχος αυτής της συμφωνίας είναι να παραδώσει την άμυνά μας σε αγγλοσαξονικό έλεγχο και προφανώς όλοι θα καταλάβουν ότι πίσω από τη Μεγάλη Βρετανία βρίσκεται ο αμερικανικός Μεγάλος Αδελφός», είπε.
Η βρετανική Βουλή υποδέχθηκε θερμά τις συμφωνίες. Ο πρόεδρος της επιτροπής άμυνας της Βουλής, Τζέιμς Αρμπαθνότ, είπε ότι έχει συγχωρήσει τους Γάλλους «που πήραν το κεφάλι του προ-προ-προ-προ-προπάππου μου στο Τραφάλγκαρ». Ο Κάμερον εξέφρασε τη χαρά του, δεδομένου ότι ο Αρμπαθνότ ήταν προσκεκλημένος στο επίσημο γεύμα της Τρίτης με τον Σαρκοζί και «μπορεί να επικρατούσε μια κάποια παγωμάρα».
The New York Times / Kαθημερινή
No comments:
Post a Comment